O radical

Seguindo coas entradas sobre a nosa familia hoxe vouvos a falar do meu bisavó, Ángel Basoa Penedo e do cal só teño máis que simples historias, pero vouvos a falar del pola simple razón de que é todo o contrario a min.

Meu bisavó Ángel naceu arredor dos anos 20, e se criou cos seus catro irmáns na casa do meu tataravó, unha casa duns escasos 100 metros cadrados, pero rodeada de campos con quilómetros de extensión. Meu bisavó coñeceu á miña bisavoa á idade de 16 anos, e tivo 5 fillas e 1 fillo, o cal sería máis tarde o meu avó, e xa foi de moi noviño cando meu bisavó empezou a ter ideas doutro tipo de España, a que posteriormente sería a España de Franco, o meu bisavó era da Falanxe de Ferrol, ou eso supoño dado que é a que máis cerca estaba da súa casa, e para a miña desgraza o meu avó está agora mesmo posiblemente falando con el baixo terra, o cal faime preguntar a min mesmo, como o meu bisavó sendo da Falanxe, un grupo de dereita radical, eu son de esquerda radical? está máis que claro que a radicalidade a herdei del, pero a ideoloxía base e totalmente oposta. Deixando isto de lado o meu bisavó era unha persona adicta ao alcohol, que adoitaba a estar borracho, e ca borracheira lle acompañaba un cabreo continuo, que enfocaba sobre o seu único fillo, o meu avó, certo é tamén que é porque o meu avó adoitaba a estar en problemas, foron centos os números de veces que o meu bisavó tivo que ir ao cuartel a sacar ao meu avó. Para colmo de moitos meu bisavó era rico, e o meu tataravó lle deixara grandes cantidades de terras na súa herenza, pero o alcohol e os malos hábitos do meu bisavó ocupáronse de que isto non fora así, el gustaba de apostar coas súas terras, ou mesmo cando non tiña cartos no bolsillo para pagar as copas pagaba con terras, o que acabou case coa herdanza que lle fixo o meu tataravó e acabou deiaxndo catro terras mal postas para os seus fillos, que aínda a día de hoxe, pese a estar 2 dous membros mortos, entre eles meu avó, seguen a estar peleando por elas, creo que iso foi a principal causa de que en casa do meu avó non haxa fotos do meu bisavó, por pura venganza contra a figura que este representa.

E para finalizar unha pequena anécdota que me contou meu pai, tal era a frialdade do meu bisavó que matou o un alemán que hospedaba no seu vecindario só para poder quedarse ca súa moto, ademais que era un home que causaba terror pois cando o meu avó conseguía moza estas fuxían ao velo seu pai, á excepción da miña avoa claro está.

Nova Galicia

Polo votado no referéndum do 2078 as comunidades autónomas se empezaron a considerar estados federais, cada un cas súas propias leis e dereitos, e con diferentes constitucións, nun principio á xente isto dáballe medo, por dividir o país implicaría dividir a xente, pero iso non foi así, senón foi ao revés, o país nunca estivera máis unido antes disto, así como os Estados Unidos, España pasaría a ser una patria digna de admirar, e moi querida a partir deste momento. Pero voume enfocar en Galicia, foi a primeira rexión desta época a atreverse a establecer unha anarquía como sistema político, nun tempo no que a tecnoloxía nolo pode dar todo os traballos eran iguais, simplemente nosa obriga é coidar desta tecnoloxía, a cambio recibimos a nosa propia casa, ca súa comida e bebida necesaria para a vida, feita e proporcionada por robots obviamente. A principal preocupación ao establecer a anarquía como sistema político era a desaparición das leis e dos corpos policiais, o cal sería un grave problema, e mala situación senón fora que estes se suplantaron por normas civís, as cales se non as cumpres os robots che exilian de Galicia, cara outro territorio, no cal vas a ter que apañarchas para vivir, tal vez sexa como servo, tal vez sexa como magnate, quizais según entras che pegan un tiro na chola, ou quizais xa nen chegues a entrar, porque xa desapareciches do mapa existencial e estas sendo esclavizado por un magnate que, anteriormente, tamén fora exiliado, e ademais o diñeiro aforrado dos corpos policiais se invertiron en libros e educación. A diferenza da nosa xeración fronta  as anteriores e que nos somos personas civilizadas, que sabemos a diferenza do que está ben do que está mal, que sabemos leer entre liñas, e que lemos a letra pequena, nos sabemos onda estamos a firmar. Isto non é máis co inicio dunha nova xeración, unha xeración que se cría en igualdade de dereitos, na que ou o tomas ou fóra.

Ouro transparente

Houbo un tempo no que o ouro era valioso, no que o petróleo era coñecido como ouro negro, inmensas fortunas agardaban detras destes nomes, as cidades e os países que tiveron a sorte de telos se ultradesarrollaron, pero chegou un punto no que o ouro e o petróleo, así como os diamantes e demais non valían nada, ese momento é agora, ano 2047, as altas temperaturas e as escasas precipitacións debidas ao cambio climático fixeron que o auga fose agora a substancia máis valorada do mercado, chegando a susperar o valor de 1000 euros 1 litro, e isto foi o inicio dunha nova época en Galicia. A nosa rexión volveuse unha das principais potencias mundiais no sector económico, a auga abunda debido á abundancia das choivas, chegando a chover  dous de cada tres días. Agora Galicia está tan ou máis desarrollada ca famosa Abu Dhabi, cidade que en tres xeracións pasou de ser simple area a unha das cidades máis importantes e ricas do mundo grazas ao petroléo; o nivel de desarrollo urbano en Galicia é abrrumador, cada día hai novos proxectos para as cidades, novas obras, e moito traballo, algo non visto fai moito, a riqueza é máis que evidente, ou non... montes destrozados para crear urbanizacións, casas de pedra derrubadas para construir subterráneos, castros, pazos, mom¡numentos, toda a historia galega hundida baixo o chapapote para crear novas carreteras, as meiores praias do mundo ao pé de centos de miles de rascacielos que anteriormente estarían prohibidos, o diñeiro da a vida diccían, o diñeiro cho da todo, de momento o diñeiro o único que fixo foi arrebatarme á miña terra, nos dous sentidos da palabra, e aos meus amigos, así como a humanidade propia dos galegos, agora nos somos os New Yorkinos que van do traballo ao fast food, e do fast food ao traballo, o diñeiro nos convertiu en escravos, antes éramos pobres, pero viviamos en liberdade, agora somos ricos, e vivimos baixo o mando do diñeiro.

O primeirizo

O primeiro Basoa, quen sería? Esa era a pregunta que se me pasaba esta semana pola cabeza, e para intentar descubrir quen era tiven que empezar pola raíz de todo, o significado de Basoa, e descubrín que Basoa significa "bosque" en vasco, o que aínda me intrigou máis, por que o primeiro da familia se apelidaba bosque? e en seguida o entendín, aquel home era o das lendas, o amo do bosque, meu tataratataratatara...avó era o famoso Rabín do bosque, non quero especular sobre o porqué do nome, non me podo creer que o primoxénito fora o incrible Rabín do bosque, o famoso arqueiro que robaba aos ricos as súas pertenzas  para dárllelas  aos pobres, ou para quedar el mesmo con elas, ou eso era o que din as lendas, pero o que realmente era o meu tatara..avó era traficante, de todo tipo, traficaba con telas, mineirais e mesmo con negros, aos que lles axudaba a pasalas fronteiras a os países do norte que tiñan igualdade de dereitos entre todas as persoas coa súa técnica infalible, ataba os negros por debaixo dunha mula cunha corda, como se fose cal ninja Rabín pasaba os negros ao Norte, como se fosen invisibles para os gardas que vixiaban as fronteiras, pero había un home para o cal meu tatara...avó non era invisible, e máis, lle tiña os dous ollos ben postos enriba, era o seu inimigo, Enrique IV "O <<IMPOÑENTE>>", o cal tíñalle moita manía a Rabín porque el sabía que era traficante, máis o non poder demostralo lle impedía executalo en calqueira momento, porque aínda que este rei era o máis sanguinario de todos os reinos era xusto nos casos de inocencia, ou culpa non demostrada. As ganancias do tráfico de materias lle permitiron ao meu tatara..avó comprarse todo o País Vasco, e lle chamou "O Bosque", e de ahí ven o nome de Rabín do bosque. Pero como todo a vida acaba chegando ao seu fin, e no caso do meu tatara foi cando intentaba dar o seu plan máis gordo, intentaba pasar mil mulas dende O Bosque ata Alemaña, onde vendería ouro e telas que acababa de robar a unha patrulla de Enrique IV, se o conseguía non tería que volver a traballar na súa vida, nin os seus fillos, nin mesmo eu, pero aquela patrulla á que roubara fora unha trampa de Enrique O Impoñente para poder arrestalo e executalo, e así pois cando o meu tatara estaba a atravesar os Pirineos o exército o atrapou e o levaron ata a casa real, alí o propio rei o executou cas súas propias mans. O Bosque máis tarde pasouse a chamar País Vasco e alí todos comezaron a adorar ao seu Deus, Rabín do bosque.

Abofé que estou tolo

Como o traballo destas entradas e falar dalguén do teu árbol xenealóxico vou a falar do último da rama, de min mesmo, considerándome a min mesmo como bisavó ou tataravó e as repercusións que vai a ter isto para as seguintes xeracións

Carta ás miñas seguintes xeracións:

Boas, queridos bisnetos, eu son Yago Basoa Fernández, nacín o día 18 do mes de Abril no ano 1997, no hospital de Narón, unha pequena cidade situada en A Coruña, Galicia. Vivín os tres primeiros anos da miña vida nesa nun pequeno piso desta cidade, e tras o accidente en moto da miña nai e meu pai, causando a lesión da pelvis da miña nai, puidémonos comprar unha casa nunha pequena aldea de Caamouco, en Ares. Agora volvendo a min, eu son unha persona pacible, díficil de enoxar, tímido, cordo, sen avaricia ningunha, apenas sei o significado de codicia, prefiro que os demais vivan mellor ca min ou síntome mal por dentro, perezoso, demasiado perezoso... cunhas aptitudes para o estudo máis que sobradas, as cales son coñecedor delas e que provoca a miña sobradez respecto a todas as asinaturas, aínda que non estude un carallo, e isto é un punto dos que máis os vades a ter que preocupar vós, os seguintes, pois facilmente vades a caer na tentación de non estudar, e vos vai a traer malas consecuencias, infinitos castigos, ter que facer novos compañeiros de clase, sabendo que os teus de sempre siguen xuntos e avanzando, e a pesar de saber isto vades seguir caendo na tentación, como ségueme a pasar a min pese a ter xa meus dezaoito anos, e me temo que vades a ser un pouco máis de esquerdas cao resto de personas de esquerdas, por non decir que vades a ser de esquerda liberal extremista radical, así que intentadevos adaptar a un sistema de esquerdas normal, como eu me adoptei no seu día, e pese a que o meu profesor Manolo González de Xeografía e Historia de Galicia trate de que eu lle amose o meu punto de vista non o consigue, pois eu mesmo son coñecedor de que todo extremismo está mal, e non é o correcto.

Dito isto quérome despedir de vós pois xa considero que sobre o resto o sabedes todo, pois vedes de min.

Un saúdo cordial.



                                                         Yago Basoa Fernández

Folla a folla faise un árbol

He aquí  o meu árbol xenealóxico, dende os meu bisavós ata min e a miña irmá, pese a intentar buscar información sobre os meus tataravós, pouco puiden descubrir debido á morte de certos avós meus e a enfermidade mental dunha avoa miña, e por non poñer información incompleta non o poño.

Sen futuro

Hoxe véñobos a falar dun dos moitos futuros e posiblemente do que máis versións haxa e do que tanto medo ten a xente que poucos se atreven a falar del, simplemente fanse os sordos ou mesmo te din; bo, cala a boca neno, este feito é a terceira guerra mundial, unha guerra que vai a traer a destrucción total da terra, a desaparición da especie humana e dos animais, e como todo, isto ten un principio, unha causa que provoca tal disfortunio, neste caso é un erro, un erro humano, o presidente dos Estados Unidos querendo chamar ao servizo pulsou o botón errado, un botón que activaría cabezas nucleares en dirección rusa. A Rusia isto non lle parecería aceptable e intentaría responder, pero o presidente dos EEUU dirialle que foi un erro, que perdoase o ocurrido, non aceptada a desculpa Rusia iniciaría un pequeno ataque contra estes, o cal sería respondido por outro ataque de parte dos estado unidenses. Mentras tanto no resto do mundo o peor xa se uliría, e varios países e a ONU lles obligarían a parar, pero xa sería demasiado tarde, a guerra nuclear  xa empezaría, bombas atómicas serían lanzadas a través de bombardeiros escoltados por cazas, bombas cunha enerxía duns 10 megatóns, de uranio ou de plutonio, dependendo do lugar a atacar, oito quilómetros de radio de explosión, e un fume pos-explosión á temperatura de 5000 graos centigrados, homes e mulleres transformadas en nada, simples átomos conducidos polo vento, e unha radiación que exterminaría a 5 veces máis población ca a propia explosión en si, e a chegada doutro tipo de bomba á guerra mundial, a bomba de hidróxeno, a diferencia das anteriores non funciona pola fisión de átomos, senón pola fusión dos mesmos, o que provocaría unha liberación moitísimo maior cao anterior tipo, mais isto non significaría nada para Rusia e os EEUU que xa se decidirían a destruir o mundo enteiro antes de perder a guerra. Unha, outra e outra máis, o ego destes países acabaría con todos nos, a historia da humanidade acabaría sen un fin, porque para contalo fin, ten que haber alguén vivo.